Covidien Tracheal Tube Instrukcja obsługi

Typ
Instrukcja obsługi

Ten podręcznik jest również odpowiedni dla

55
pl
Shiley
TM
Rurka intubacyjna ustna/nosowa RAE z
mankietem TaperGuard™
Z oczkiem Murphyego
Identyfikacja substancji wchodzącej
w skład produktu lub znajdującej
się w opakowaniu.
Identyfikacja substancji nie
wchodzącej w skład produktu ani
nie znajdującej się w opakowaniu.
Średnica mankietu
w spoczynku
Użytkownik nie jest w stanie wyczyścić i/lub wysterylizować niniejszego produktu w stopniu umożliwiającym
ponowne, bezpieczne jego użycie, dlatego produkt przeznaczony jest do użytku jednorazowego. Próby wyczyszczenia
lub wyjałowienia tych urządzeń mogą być przyczyną braku biozgodności, infekcji lub groźnych dla pacjenta zaburzeń
działania produktu.
Produkt zawiera DEHP. W przypadku użytkowania zgodnie ze wskazaniami może dojść do bardzo ograniczonej
ekspozycji na śladowe ilości DEHP. Nie ma żadnych oczywistych dowodów na to, by taki stopień ekspozycji podwyższał
ryzyko przy stosowaniu klinicznym. Jednakże, aby zminimalizować ryzyko ekspozycji dzieci i kobiet karmiących lub
ciężarnych na DEHP, produkt ten należy stosować zgodnie ze wskazaniami.
OPIS
Rurka intubacyjna Shiley RAE z mankietem TaperGuard i oczkiem Murphy’ego jest jałowym urządzeniem
jednorazowego użytku. Przezroczysta rurka, dostępna zarówno w wersji ustnej jak i nosowej, dostarczana jest ze
standardowym złączem 15 mm. Rurka wygięta jest w punkcie, w którym rurka wychodzi z ust lub nosa pacjenta, oraz
posiada samouszczelniający się zawór z dołączonym balonikiem kontrolnym i mankiet niskociśnieniowy. Ukośna
końcówka to końcówka kapturowa Murphy’ego (z oczkiem). Rurka RAE jest wyposażona w linię radiocieniującą,
pozwalającą na uwidocznienie jej w badaniach radiologicznych. Materiał, z którego wykonana jest rurka spełnia
wymagania testu implantacji opisanego w farmakopei United States Pharmacopeia. Wyjaławianie przeprowadza się z
użyciem tlenku etylenu.
ZASTOSOWANIE
Rurka intubacyjna RAE z mankietem TaperGuard przeznaczona jest do zabiegów w obrębie dróg oddechowych
obejmujących głowę, szyję lub usta, w których usunięcie wszystkich połączeń z pola operacyjnego stanowiłoby
korzyść dla chirurga. Rurka intubacyjna RAE z mankietem TaperGuard działa w ten sam sposób co standardowa rurka
intubacyjna, przy czym Nosowa przeznaczona jest do intubacji nosowej, a Ustna przeznaczona jest do intubacji ustnej.
PRZECIWWSKAZANIA
Niewskazane jest stosowanie rurek intubacyjnych RAE z mankietem TaperGuard przy zabiegach z wykorzystaniem
LASERA, lub czynnych elektrod elektrochirurgicznych w bezpośredniej bliskości stosowanych urządzeń. Kontakt wiązki
promieni laserowych lub elektrody z intubacyjną rurką tchawiczą, zwłaszcza w obecności mieszanin wzbogaconych
tlenem lub podtlenkiem azotu, może zainicjować gwałtowne spalanie rurki, doprowadzając do szkodliwych skutków
termicznych, włącznie z emisją żrących i toksycznych produktów spalania, w tym kwasu solnego (HCI). Hirshman i
Smith stwierdzili, że mieszanki tlenku podtlenku azotu i tlenu podtrzymują płomień niemal tak samo, jak czysty tlen
oraz, że oprócz zapłonu przez bezpośredni kontakt z wiązką promieni, może również dojść do zapłonu wnętrza rurki w
wyniku kontaktu z tkanką płonąca w pobliżu końcówki rurki intubacyjnej i w jej najbliższym sąsiedztwie (Hirschman,
C.A. and Smith, J.: Indirect Ignition of the Endotracheal Tube During Carbon Dioxide Laser Surgery. Arch Otolaryngol
Vol. 106:639-641, 1980).
OSTRZEŻENIA I ŚRODKI OSTROŻNOŚCI (związane z mankietem)
Jeśli czas trwania intubacji ma być dłuższy niż 24 godziny bądź nie można go określić, należy rozważyć użycie
rurki intubacyjnej ustnej/nosowej TaperGuard w celu zmniejszenia ryzyka urazów tkanki.
Ze względu na możliwość uszkodzenia wyrobów podczas transportu, przechowywania lub przygotowywania,
przed ich użyciem należy poprzez próbne napełnienie sprawdzić mankiet każdej rurki, balonik kontrolny
oraz zawór. Nie powinno się używać rurki w przypadku wykrycia usterki w dowolnej części systemu
56
napełniania. Rozpoczęcie zabiegu z użyciem rurki, która wykazała wadliwe działanie układu napełniania może
niepotrzebnie narazić pacjenta na niekorzystny wpływ ekstubacji, ponownej intubacji bądź utraty wspomagania
oddechowego. Ponadto, na początku okresu intubacji i okresowo podczas stosowania należy kontrolować
integralność systemu napełnienia. Awaria systemu napełniania może prowadzić do zgonu pacjenta.
Stosowanie miejscowe lidokainy w aerozolu zostało skojarzone z tworzeniem się porów w mankietach PVC
(Jayasuriya, K.D., and Watson, W.F.:P.V.C. Cuffs and Lignocaine-based Aerosol. Brit.J.Ann.53:1368, 1981). Aby
zapobiec przypadkom utraty szczelności mankietu w wyniku powstania porów, stosowanie tego preparatu
zależy od indywidualnej oceny sytuacji klinicznej dokonanej przez anestezjologa. Ci sami autorzy stwierdzili, że
roztwór chlorowodorku lidokainy nie wykazuje opisanego działania na tworzywo mankietu rurki intubacyjnej.
Różne struktury kostne kolidujące z rurką na drodze intubacji (np. zęby, małżowiny nosowe), a także narzędzia o
ostrych krawędziach używane podczas zakładania rurki stanowią zagrożenie dla integralności mankietów. Podczas
wprowadzania rurki należy chronić przed uszkodzeniem cienkie ścianki mankietów, by nie narażać pacjenta na
możliwość spowodowania urazów z powodu rozintubowania i ponownej intubacji. W razie stwierdzenia uszkodzenia
mankietu, należy odstąpić od wykorzystania rurki.
Dyfuzja mieszanki podtlenku azotu, tlenu lub powietrza może zwiększyć lub zmniejszyć objętość i ciśnienie
wewnątrz mankietu. Wypełnienie mankietu mieszanką gazu, która będzie miała kontakt z jego zewnętrzną
powierzchnią jest zalecane w celu zmniejszenia stopnia dyfuzji.
Nie zaleca się napełniania mankietu „na wyczucie lub za pomocą z góry odmierzonej objętości powietrza,
ponieważ wyczuwalny opór nie jest miarodajnym wskaźnikiem stopnia napełnienia. Należy ściśle monitorować
ciśnienie wewnątrz mankietów przy pomocy urządzenia do pomiaru ciśnienia. Funkcją balonika kontrolnego
jest wskazywanie obecności ciśnienia lub podciśnienia w mankiecie, a nie wskazywanie poziomu ciśnienia.
Nie należy nadmiernie napełniać mankietu. Ciśnienie mankietu nie powinno zwykle przekraczać
25 cm H
2
O. Carroll i Grenvik zalecają utrzymanie ciśnienia wewnątrzmankietowego na poziomie
25 cm H
2
O lub niżej (Carroll, R.G., and Grenvik, A: Proper use of large diameter, large residual cuffs. Critical
Care Medicine Vol. 1, No. 3: 153-154, 1973). Nadmierne napełnienie może spowodować uszkodzenie tchawicy,
pęknięcie mankietu i w rezultacie opróżnienie lub zniekształcenie mankietu,
co może doprowadzić do zablokowania dróg oddechowych.
Przy doborze ciśnienia uszczelniającego należy wykorzystywać technikę minimalnej objętości blokujące
lub technikę minimalnej nieszczelności w połączeniu z zastosowaniem manometru mierzącego ciśnienie
wewnątrzmankietowe. Ciśnienie wewnątrzmankietowe winno być stale monitorowane podczas intubacji, a
każde odchylenie od wartości prawidłowych rozpoznane i niezwłocznie skorygowane.
Przed zmianą pozycji rurki należy spuścić powietrze z mankietu. Zmiana pozycji rurki z wypełnionym mankietem
może spowodować obrażenia u pacjenta, co może wymagać interwencji medycznej, lub uszkodzenie mankietu
wymagającego wymiany rurki. Po całkowitym usunięciu powietrza z mankietu, podciśnienie w strzykawce
spowoduje zapadnięcie się balonika pilotowego rurki intubacyjnej. Po każdej zmianie pozycji należy sprawdzić,
czy rurka jest umieszczona prawidłowo.
Strzykawki, zawory trójdrożne lub inne urządzenia nie powinny pozostawać podłączone do złącza zaworu
napełniającego przez dłuższy czas. Powstałe naprężenie może spowodować pęknięcie obudowy zaworu i
wywołać opróżnienie mankietu.
OSTRZEŻENIA I ŚRODKI OSTROŻNOŚCI (ogólne)
Rurki intubacyjne RAE z mankietem TaperGuard są dostosowane do przeciętnego pacjenta i w związku z tym,
w przypadku konkretnego pacjenta, odległość od końcówki dystalnej do zgięcia może być zbyt duża lub
zbyt mała. Wybór właściwego rozmiaru rurki intubacyjnej dla danego pacjenta powinien być dokonany na
podstawie fachowej oceny klinicznej, z uwzględnieniem tego, iż u pacjenta o drogach oddechowych krótszych
niż przeciętne może dojść do intubacji oskrzela, a u pacjenta o drogach oddechowych dłuższych niż przeciętne
mankiet może oddziaływać na struny głosowe. Im większa jest średnica wewnętrzna rurki intubacyjnej RAE z
mankietem TaperGuard, tym większa jest odległość od końcówki od zgięcia, co odpowiada zaobserwowanej
korelacji pomiędzy wielkością pacjenta a długością dróg oddechowych. Jeśli odległość od końcówki do zgięcia
wydaje się nieodpowiednia dla danego pacjenta, należy rozważyć użycie rurki RAE o mniejszej lub większej
średnicy wewnętrznej, co będzie wiązało się ze stosowną zmianą odległości.
Należy koniecznie sprawdzić czy po intubacji rurka pozostaje w prawidłowej pozycji, szczególnie jeśli zmienia
się pozycję pacjenta lub ułożenie rurki. Wszelkie nieprawidłowe ułożenia rurki powinny być natychmiast
korygowane.
Podczas przechowywania chronić przed wysoką temperaturą i ekspozycją na promieniowanie ultrafioletowa.
Jeśli po intubacji spodziewane jest znaczne zginanie głowy (podbródek do klatki piersiowej) lub ruchy ciała
pacjenta (np. zmiana ułożenia do pozycji bocznej lub na brzuchu), należy rozważyć użycie wzmocnionej rurki
intubacyjnej.
57
Złącze 15 mm rurki intubacyjnej jest luźno osadzone. Aby zapobiec rozłączeniu podczas użycia, należy
zawsze upewnić się, że złącze jest dobrze zamocowane zarówno w rurce intubacyjnej jak i w obwodzie
oddechowym.
Niestandardowe wymiary pewnych złączy na urządzeniach wentylujących czy urządzeniach do znieczuleń
mogą sprawiać kłopot przy połączeniu z 15 mm złączem rurki intubacyjnej. Używać wyłącznie z urządzeniami
wyposażonymi w standardowe złącza 15 mm.
Należy zminimalizować trakcję wywieraną przez obwód oddechowy na złącze 15 mm.
Intubacja i rozintubowanie powinny być wykonywane zgodnie z aktualnymi zasadami sztuki medycznej.
Jeśli przy stosowaniu rurki intubacyjnej stosowane są żele nawilżające, należy przestrzegać instrukcji ich
producenta. Nadmierna ilość żelu może zaschnąć na wewnętrznej powierzchni rurki intubacyjnej i spowodować
powstanie czopu ze środka nawilżającego lub przezroczystej warstwy, która może częściowo lub całkowicie
zablokować drogi oddechowe.
Podczas badania MRI balonik pilotowy powinien być zabezpieczony blisko złącza Y obwodu respiratora, co
najmniej 3 cm od badanego obszaru dla zapobieżenia poruszeniu i zniekształceniu obrazu.
Uwaga: Przedstawione na stronie 71 informacje na temat skuteczności działania zgromadzono w badaniu
porównawczym, wykonanym z użyciem tchawicy o sztywnej rurze. Celem takiego badania jest uzyskanie
wyników porównawczych właściwości uszczelniających mankietów rurek intubacyjnych wyłącznie w warunkach
laboratoryjnych. Badanie to nie jest przygotowane ani nie ma na celu przewidywania skuteczności działania w
warunkach szpitalnych.
DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE
W związku ze stosowaniem rurek intubacyjnych z mankietem do intubacji pacjentów, podczas zakładania rurki, w
czasie procedury intubacji rurki, lub przy rozintubowywaniu pacjenta, zaobserwowano niżej wymienione działania
niepożądane. Kolejność niepożądanych reakcji przedstawiona jest w porządku alfabetycznym (w wersji angielskiej) i
nie wskazuje na ich częstotliwość ani ciężkość.
Zgłaszane reakcje niepożądane* obejmują: otarcie wyrostków głosowych chrząstek nalewkowatych; martwica
chrząstki; bliznowacenie; następstwa zaburzeń wentylacji, włącznie ze zgonem; uszkodzenia ochrzęstnej;
zwłóknienie zwarte lub rozsiane całej przestrzeni głośni; rozedma płuc; aspiracja treści do oskrzela; intubacja oskrzela
(niedotlenienie); aspiracja tchawiczo-oskrzelowa; krwawienie z nosa; intubacja przełyku (rozdęcie żołądka); otarcie
błony śluzowej krtani; uraz oka; odkładanie włóknika; płetwa krtaniowa podgłośniowa; złamanie lub zwichnięcie
kręgosłupa szyjnego (uszkodzenie rdzenia kręgowego); fragmentacja chrząstki; obrzęk głośni (okolicy nadgłośniowej,
podgłośniowej, zanalewkowej); ziarniniak okolicy międzynalewkowej; zakażenia (zapalenie krtani, zapalenie zatok
przynosowych, ropień, zakażenie dróg oddechowych); stan zapalny; bezgłos okresowy i nawracający ból gardła;
zwłóknienie krtani; ziarniniaki i polipy krtani; niedrożność krtani; stenoza krtani; owrzodzenia krtani; błony i płetwy
krtaniowo-tchawicze; błoniaste zwężenie głośni; błoniaste zapalenie tchawicy i oskrzeli; łagodny obrzęk nagłośni;
zmiany błony śluzowej; złuszczanie błony śluzowej; porażenie nerwów podjęzykowych lub językowych; perforacja
przełyku; perforacja tchawicy; odma opłucnowa; zbliznowacenie ściany tchawicy; zwężenie dróg oddechowych;
krwiak pozagałkowy; ropień zagardłowy; oddzielenie tylnej ściany gardła, pęknięcie tchawicy; ból gardła, dysfagia;
zwężenie nozdrza; świst krtaniowy; podgłośniowe obrączkowate zwężenie krtani; krwiak podśluzówkowy,
podśluzówkowe przebicie krtani; powierzchowne otarcie nabłonka; połknięcie rurki intubacyjnej; zrost fałdów
głosowych; uraz zębów; oparzenia tkanki; krwawienie z tchawicy; zwężenie tchawicy; uraz warg, języka, gardła, nosa,
tchawicy, głośni, podniebienia, migdałka, itp.; pourazowe uszkodzenie krtani i tchawicy; owrzodzenia z obnażeniem
chrząstki pierścieniowatej i pomniejsze nadżerki w miejscu przylegania mankietu; owrzodzenia warg, jamy ustnej,
gardła; owrzodzenia chrząstek nalewkowatych; zwężenie fałdów głosowych; niedowład fałdów głosowych; oraz
owrzodzenia fałdów głosowych.
*Pomocne pozycje piśmiennictwa, zawierające szczegółowe omówienie działań niepożądanych związanych z użyciem
rurki intubacyjnej, to między innymi:
1. Baron, S.H., and Kohlmoos, H.W.: Laryngeal sequelae of endotracheal anesthesia.
Ann. Otol. 60:767-792, 1951.
2. Blanc, V.F., and Tremblay, N.A.G.: The complications of trachea following intubation.
Anesth. Analg. 53:202-213, 1974.
3. Campbell. D.: Trauma to larynx and trachea following intubation and tracheostromy.
J. Laryng. 82-981-986, 1968.
4. Cooper, J.D., and Grillo, H.C.: The evolution of tracheal injury due to ventilatory assistance through cued tubes.
Ann. Surg. 169:334-348, 1969.
5. Gross, C.W., and Gros, J.C.: Rare complications after prolonged translaryngotracheal intubation.
Ann. Otol. 80:582-584, 1971.
58
6. McGovern, F.H., Fitz-Hugh, G.S., and Edgemon, L.J.: The hazards of endotracheal intubation.
Ann. Otol. 80-556-564, 1971.
ZALECANY SPOSÓB UŻYCIA
1. Wyjąć jałową rurkę intubacyjną RAE z mankietem TaperGuard z opakowania ochronnego i wykonać
następujące czynności kontrolne:
A. Sprawdzić mankiet, balonik kontrolny i zawór każdej rurki, napełniając przed użyciem. Podłączyć strzykawkę ze
złączem luer do złącza zaworu napełniającego rurki intubacyjnej i napełnić go ilością powietrza wystarczającą
do całkowitego wypełnienia mankietu. Po kontrolnym napełnieniu, całkowicie opróżnić mankiet z powietrza.
B. Przed użyciem ostrożnie sprawdzić rurkę i złącze 15 mm. Jeśli złącze 15 mm w opakowaniu nie jest w ogóle
osadzone bądź jest luźne, nie stosować.
2. Po ustaleniu położenia złącza 15 mm należy je możliwie najlepiej osadzić.
3. Przed intubacją należy sprawdzić pewność tego połączenia. Jeśli złącze 15 mm można z łatwością wyciągnąć,
należy użyć nowej rurki intubacyjnej i powtórzyć procedurę.
4. Zaintubować pacjenta zgodnie z obecnie przyjętymi technikami medycznymi, zwracając szczególną uwagę na
OSTRZEŻENIA i ŚRODKI OSTROŻNOŚCI związane z mankietem, wymienione w ulotce tego produktu. Stosując
obecnie przyjęte techniki medyczne, upewnić się, że rurka dotchawicza została umieszczona w tchawicy, a nie
przypadkowo w przełyku lub w oskrzelu głównym.
5. Po zaintubowaniu pacjenta napełnić mankiet tylko w takim stopniu, który zapewni skuteczne uszczelnienie
dla żądanego ciśnienia wypełnienia płuc. Zastosowanie technik minimalnej objętości blokującej lub
minimalnej nieszczelności oraz monitorowanie (pomiary) ciśnienia w mankiecie, pomaga w uniknięciu wielu
niepożądanych reakcji związanych ze stosowaniem rurek intubacyjnych wyposażonych w mankiety.
6. Usunąć strzykawkę z obudowy zaworu po napełnieniu mankietu. Pozostawienie przyłączonej do zaworu strzykawki
powoduje utrzymywanie go w stanie otwartym, pozwalając na opróżnienie mankietu.
7. Aby zapobiec rozłączeniu podczas użycia, należy zawsze upewnić się, że złącze 15 mm jest dobrze
zamocowane zarówno w rurce intubacyjnej jak i w obwodzie oddechowym.
8. Sprawdzić, czy system napełniania mankietu jest szczelny. Podczas prowadzenia intubacji należy okresowo
kontrolować szczelność połączeń systemu. Awaria systemu napełniania może prowadzić do zgonu pacjenta.
Ciśnienie wewnątrz mankietu powinno być stale monitorowane, a każde odchylenie od ustalonego ciśnienia
uszczelniającego zbadane i niezwłocznie korygowane.
9. Urządzenie powinno być umocowane w drogach oddechowych pacjenta zgodnie z obecnie obowiązującymi
technikami medycznymi.
10. Należy zminimalizować trakcję wywieraną przez obwód oddechowy na złącze 15 mm.
11. Jeśli po zaintubowaniu pozycja pacjenta ulegnie zmianie, należy sprawdzić, czy rurka intubacyjna pozostaje w
prawidłowej pozycji.
12. Należy sprawdzić integralność połączeń pomiędzy obwodem, złączem, rurką intubacyjną RAE dla danego
przypadku.
13. Przed ekstubacją opróżnić mankiet, wprowadzając strzykawkę do obudowy zaworu i usuwając mieszaninę
gazu do chwili uzyskania określonego podciśnienia w strzykawce i zapadnięcia się balonika kontrolnego.
14. Ekstubować pacjenta zgodnie z obecnie obowiązującymi technikami medycznymi.
15. Zutylizować rurkę dotchawiczą.
  • Page 1 1
  • Page 2 2
  • Page 3 3
  • Page 4 4
  • Page 5 5
  • Page 6 6
  • Page 7 7
  • Page 8 8
  • Page 9 9
  • Page 10 10
  • Page 11 11
  • Page 12 12
  • Page 13 13
  • Page 14 14
  • Page 15 15
  • Page 16 16
  • Page 17 17
  • Page 18 18
  • Page 19 19
  • Page 20 20
  • Page 21 21
  • Page 22 22
  • Page 23 23
  • Page 24 24
  • Page 25 25
  • Page 26 26
  • Page 27 27
  • Page 28 28
  • Page 29 29
  • Page 30 30
  • Page 31 31
  • Page 32 32
  • Page 33 33
  • Page 34 34
  • Page 35 35
  • Page 36 36
  • Page 37 37
  • Page 38 38
  • Page 39 39
  • Page 40 40
  • Page 41 41
  • Page 42 42
  • Page 43 43
  • Page 44 44
  • Page 45 45
  • Page 46 46
  • Page 47 47
  • Page 48 48
  • Page 49 49
  • Page 50 50
  • Page 51 51
  • Page 52 52
  • Page 53 53
  • Page 54 54
  • Page 55 55
  • Page 56 56
  • Page 57 57
  • Page 58 58
  • Page 59 59
  • Page 60 60
  • Page 61 61
  • Page 62 62
  • Page 63 63
  • Page 64 64
  • Page 65 65
  • Page 66 66
  • Page 67 67
  • Page 68 68
  • Page 69 69
  • Page 70 70
  • Page 71 71
  • Page 72 72
  • Page 73 73
  • Page 74 74
  • Page 75 75
  • Page 76 76

Covidien Tracheal Tube Instrukcja obsługi

Typ
Instrukcja obsługi
Ten podręcznik jest również odpowiedni dla