Hama 00062734 Instrukcja obsługi

Marka: Hama

Model: 00062734

Kategoria: Routery

Typ: Instrukcja obsługi

(PL) Instrukcja obsługi

Spis treści

1. Instalacja sterownika i programu konfiguracyjnego w systemie Windows.....................................2

2. Program konfiguracyjny – opis i sposób pracy z programem w systemie Windows ......................3

2.1 Automatyczna konfiguracja WPS .............................................................................................3

2.2 Szczegółowy opis czynności konfiguracyjnych........................................................................4

2.2.1 Tworzenie nowego profilu.................................................................................................4

2.2.1.1 Tryb sieci strukturalnej ..............................................................................................5

2.2.1.2 Tryb ad hoc ................................................................................................................6

2.2.2 Konfiguracja szyfrowania w sieci bezprzewodowej .........................................................6

2.2.2.1 Szyfrowanie WEP......................................................................................................7

2.2.2.2 Szyfrowanie WPA/WPA2..........................................................................................8

3. Konfiguracja komputera i systemu operacyjnego (Windows).........................................................9

4. Odinstalowywanie sterownika i programu konfiguracyjnego w systemie Windows ....................10

5. Instalacja sterownika i programu konfiguracyjnego w systemie MAC OS X...............................10

6. Konfiguracja komputera i systemu operacyjnego (MAC OS X)...................................................10

7. Program konfiguracyjny – opis i sposób pracy z programem w systemie MAC OS X ................11

7.1 Szybka konfiguracja................................................................................................................11

7.2 Szczegółowy opis czynności konfiguracyjnych......................................................................12

7.2.1 Tworzenie nowego profilu...............................................................................................12

7.2.2 Konfiguracja szyfrowania w sieci bezprzewodowej .......................................................13

7.2.2.1 Szyfrowanie WEP....................................................................................................14

7.2.2.2 Szyfrowanie WPA....................................................................................................14

8. Kontakt i wsparcie techniczne .......................................................................................................15

Zawartość opakowania

1x Karta sieciowa WLAN USB Stick 54 Mb/s

1x Kabel USB

1x Płyta CD-ROM ze sterownikiem

1x Instrukcja obsługi w formie drukowanej

Uwaga dotycząca ułoŜenia:

Jakość połączenia w duŜej mierze zaleŜy od miejsca i otoczenia, w którym umieszcza się

urządzenie pracujące w sieci WLAN. Prosimy dopilnować, aby ani samo urządzenie, ani naleŜąca

do niego antena nie były zakryte ani zastawione. W tym celu prosimy skorzystać z dostarczonego w

komplecie kabla USB. Odradzamy umieszczanie urządzenia w pobliŜu przedmiotów z metalu oraz

innych urządzeń elektronicznych i radiowych. W przypadku występowania zakłóceń oraz przerw w

połączeniach zalecamy przeniesienie źródeł zakłóceń – takich jak telefony bezprzewodowe,

telefony komórkowe, urządzenia Bluetooth i urządzenia naleŜące do innych sieci

bezprzewodowych – w inne miejsce. JeŜeli nie jest to moŜliwe, moŜe okazać się pomocna zmiana

kanału transmisyjnego.

Wymagania systemowe:

• Komputer stacjonarny lub laptop z wolnym gniazdem USB

• System operacyjny Windows 2000/XP/XP-x64 Edition, Vista lub MAC OS X

10.3.x/10.4.x/10.5.x.

Instrukcje dotyczące bezpieczeństwa:

Nie naleŜy korzystać z urządzenia w środowisku wilgotnym lub o duŜym zapyleniu.

Powinno się równieŜ chronić urządzenie przed uderzeniami i wstrząsami. W czasie pracy nie

naleŜy go otwierać ani nim poruszać.

1. Instalacja sterownika i programu konfiguracyjnego w

systemie Windows

Przed rozpoczęciem instalacji prosimy zapisać wszelkie otwarte dokumenty i zamknąć

wszystkie uruchomione programy. Następnie włoŜyć dysk CD-ROM dostarczony w komplecie do

napędu CD-ROM. Zazwyczaj dysk uruchomi się automatycznie; jeŜeli menu nie pojawi się

automatycznie, naleŜy dwukrotnie kliknąć na ikonie reprezentującej odpowiedni dysk w folderze

Mój Komputer (My Computer w anglojęzycznej wersji systemu Windows). Po uruchomieniu

programu pojawi się okno Select Language (Wybierz język). Po dokonaniu wyboru języka ukaŜe

się okno widoczne na rysunku.

Uwaga dla systemu Windows Vista:

Gdy po włoŜeniu dysku CD-ROM pojawi się okno „Auto Play”, naleŜy wybrać opcję

„Uruchom autorun.exe” („Run autorun.exe”).

Opisana niŜej procedura instalacyjna przeznaczona jest dla systemu Windows 2000/XP/XP-

x64 Edition/Vista.

W celu przeprowadzenia dalszych czynności instalacyjnych naleŜy nacisnąć przycisk Install

(Instaluj). W celu wyświetlenia instrukcji naleŜy nacisnąć przycisk User Guide (Podręcznik

uŜytkownika). Do wyświetlania plików w formacie PDF, w którym zapisany jest podręcznik

uŜytkownika, potrzebny jest program Adobe Reader. JeŜeli dotąd nie zainstalowali Państwo tego

programu, to mogą Państwo odnaleźć darmową wersję instalacyjną na dysku CD-ROM

dostarczonym w komplecie. Aby pobrać najnowszą wersję sterownika ze strony firmy Hama,

naleŜy wybrać opcję Download driver (Pobierz sterownik). Dzięki tej opcji moŜna sprawdzić, czy

pojawił się sterownik dla systemów, które nie były wcześniej wspierane. Prosimy nacisnąć przycisk

Back (Powrót), aby wrócić do okna wyboru języka.

Uwaga dla systemu Windows Vista:

Podczas próby uruchomienia programu instalacyjnego pojawi się komunikat „An

unidentified program wants to access your computer” (Nieznany program próbuje uzyskać

dostęp do twojego komputera). Aby zezwolić na uruchomienie programu, naleŜy nacisnąć przycisk

Allow (Zezwól).

Po uruchomieniu instalacji uruchomi się Kreator Instalacji (InstallShield Wizard).

Rozpoczęcie instalacji moŜe potrwać kilka sekund. Prosimy zaczekać, aŜ Kreator Instalacji wykona

wszelkie czynności niezbędne do uruchomienia procedury instalacyjnej.

Prosimy zapozna

ć się z warunkami licencji, a następnie – jeŜeli Państwo się na nie zgadzają

– zaznaczyć opcję „I accept the terms of the license agreement” („Akceptuję warunki umowy

licencyjnej”), potem nacisnąć Next (Dalej).

Tylko dla uŜytkowników Windows XP

W następnym oknie pojawi się pytanie, czy skonfigurować kartę sieci bezprzewodowej za

pomocą programu konfiguracyjnego firmy Hama, czy za pomocą programu konfiguracyjnego

dostarczonego z systemem Windows. Zalecamy skorzystanie z programu konfiguracyjnego firmy

Hama. Aby go uruchomić, naleŜy wybrać opcję Hama Wireless Utility, a następnie nacisnąć Next

(Dalej).

Tylko dla uŜytkowników Windows 2000/XP

W następnym oknie naleŜy wybrać opcję Conﬁgure for best WiFi compatibility (Wybierz

opcje zapewniające najlepszą kompatybilność z urządzeniami WiFi), a następnie nacisnąć Next

(Dalej).

Teraz nacisnąć przycisk Install (Instaluj), aby rozpocząć instalację, następnie podłączyć do

komputera kartę sieci bezprzewodowej.

Aby zakończyć instalację, wystarczy nacisnąć Finish (Zakończ). MoŜe okazać okazać się

konieczne ponowne uruchomienie komputera.

2. Program konfiguracyjny – opis i sposób pracy z

programem w systemie Windows

Najlepiej uruchomić program konfiguracyjny firmy Hama (Hama Configuration Program).

W tym celu naleŜy wybrać z menu systemowego Start ->Programy -> Hama Wireless LAN ->

Hama Wireless LAN Utility (Start -> Programs -> Hama Wireless LAN -> Hama Wireless LAN

Utility). JeŜeli program został juŜ uruchomiony w tle, to będzie widoczny na pasku zadań, w

prawym dolnym rogu ekranu:

Teraz dwukrotnie klikając na zaznaczoną kółkiem ikonę na pasku zadań, otworzyć okno

programu konfiguracyjnego. Po uruchomieniu aplikacji Hama Wireless LAN Utility pojawi się

okno przedstawione na rysunku; wartości w kolumnach widocznych w oknie mogą odbiegać od

liczb widocznych na zrzucie ekranu.

W oknie widoczne będą wszystkie dostępne sieci bezprzewodowe.

Prosimy zwrócić uwagę na strzałkę znajdujące się w prawym dolnym rogu.

Po kliknięciu na strzałkę w prawym dolnym rogu uzyskają Państwo dodatkowe informacje.

Aby zminimalizować to okno, naleŜy ponownie kliknąć na strzałkę.

W dolnej cz

ęści okna widoczny jest stan połączenia (Connected/Disconnected –

Połączony/Rozłączony). Aby ponownie wyszukać dostępne sieci, naleŜy nacisnąć przycisk Update

(Aktualizuj).

2.1 Automatyczna konfiguracja WPS

Funkcja WPS (WiFi Protected Setup – bezpieczna konfiguracja WiFi) ułatwia

skonfigurowanie bezpiecznego połączenia WLAN. Aby móc skorzystać z tej funkcji, zarówno ruter

czy punkt dostępowy, jak i zdalne urządzenie sieciowe (karta sieci bezprzewodowej USB, PCI lub

PCMCIA) muszą być wyposaŜone w funkcję WPS. W celu przeprowadzenia bezpiecznej

konfiguracji naleŜy wykonać następujące czynności:

W ruterze lub punkcie dostępowym naleŜy określić właściwą metodę szyfrowania oraz

klucz dostępowy. Podana metoda będzie obowiązywać wszystkich uŜytkowników korzystających z

sieci.

Istnieją dwie metody przeprowadzenia procesu konfiguracyjnego:

a) Konfiguracja za pomocą przycisku

Nacisnąć przycisk WPS w ruterze lub punkcie dostępowym. W ciągu dwóch minut naleŜy nacisnąć

przycisk PBC w zakładce WPS w programie konfiguracyjnym karty WLAN. Połączenie zostanie

nawiązane automatycznie.

b) Kod pin

NaleŜy zapisać kod pin (pole pin code) widoczny w programie konfiguracyjnym karty WLAN. Na

liście znajdującej się u góry wybrać właściwą sieć, a następnie nacisnąć przycisk PIN. Potem

naleŜy przejść do interfejsu obsługi rutera. JeŜeli posiadany przez Państwa ruter udostępnia tę

metodę, to w ustawieniach UPS pojawi się pole umoŜliwiające wprowadzenie kodu pin. Teraz

naleŜy wprowadzić zapisany wcześniej kod i ustanowić połączenie. Połączenie zostanie

ustanowione automatycznie.

Po pomyślnym nawiązaniu połączenia tworzony jest profil, a zapisane w nim ustawienia za

kaŜdym razem są wprowadzane automatycznie po jego uruchomieniu.

Szczegółowe informacje na temat konfiguracji szyfrowania moŜna znaleźć na stronie Błąd!

Nie zdefiniowano zakładki., w podrozdziale: Błąd! Nie moŜna odnaleźć źródła odwołania..

2.2 Szczegółowy opis czynności konfiguracyjnych

W trakcie konfiguracji karty USB warto utworzyć profil. Profile słuŜą do zapisywania

róŜnego rodzaju ustawień związanych z połączeniem pod podaną nazwą. JeŜeli na przykład

chcieliby Państwo łączyć się z róŜnymi sieciami bezprzewodowymi, to mogą Państwo zapisać

ustawienia dla poszczególnych sieci w profilach i dzięki temu łatwo i szybko zmieniać konfigurację

połączenia.

2.2.1 Tworzenie nowego profilu

Aby utworzyć profil, naleŜy znać następujące dane:

• SSID (Identyfikator sieci): nazwa sieci, z którą chce się połączyć.

• Metoda szyfrowania, z której korzysta dana sie

ć.

• Typ Sieci (rodzaj sieci – sieć strukturalna lub ad hoc)

Istnieją dwie podstawowe metody tworzenia profilu:

Sposób 1: Przejść do zakładki Profile (Profil), a następnie nacisnąć przycisk Add (Dodaj).

lub

Sposób 2: Przejść do zakładki Network (Sieć). W tej zakładce widoczna jest lista wszystkich

dostępnych sieci. Następnie wybrać właściwą sieć i nacisnąć przycisk Add Profile (Dodaj profil).

W przypadku sieci ukrytych:

JeŜeli pole SSID pozostaje puste, to ruter lub urządzenie dostępowe zostało skonfigurowane

tak, aby ukrywać sieć. Z tego powodu nie da się automatycznie skopiować identyfikatora SSID.

Po wybraniu którejkolwiek opcji pojawi się okno widoczne na rysunku:

Urządzenie USB oddawane do Państwa rąk umoŜliwia pracę w dwóch typach sieci.

Infrastructure (Sieć strukturalna): NaleŜy wybrać tę opcję, jeŜeli chce się połączyć kartę

sieci bezprzewodowej z ruterem bezprzewodowym lub punktem dostępowym.

Ad-hoc: NaleŜy wybrać ten typ, jeŜeli chce się połączyć bezpośrednio z innym urządzeniem

klienckim sieci WLAN, na przykład z inną kartą sieciową USB lub PCI bez pośrednictwa rutera czy

punktu dostępowego. Aby ustanowić tego typu połączenie, naleŜy posiadać dwa urządzenia

klienckie pracujące w sieci WLAN.

2.2.1.1 Tryb sieci strukturalnej

Najpierw naleŜy podać nazwę profilu (Profile name), np. „PROF1”.

JeŜeli postanowią Państwo utworzyć profil metodą opisaną jako Sposób 1, to muszą

Państwo w polu SSID podać identyfikator właściwej sieci (SSID). Identyfikator ten moŜna znaleźć

w opcjach konfiguracyjnych dotyczących sieci bezprzewodowej w ruterze lub w punkcie

dostępowym lub uzyskać je od osoby zajmującej się administracją rutera lub punktu dostępowego.

JeŜeli zdecydowali się Państwo na metodę opisaną jako Sposób 2, to identyfikator sieci (SSID)

został pobrany automatycznie podczas rozpoznawania sieci.

Tylko dla uŜytkowników systemu Windows 2000/XP

Aby zmniejszyć zuŜycie energii, moŜna uruchomić kartę sieciową w trybie oszczędzania

energii (PSM – Power Saving Mode) W tym trybie niektóre funkcje nie są dostępne lub są

wykonywane mniej intensywnie, jeŜeli nie są w pełni wykorzystywane. Wystarczy wybrać tryb

stałego czuwania (CAM – Constantly Awake Mode), Ŝeby urządzenie powróciło do pełnej

funkcjonalności.

Aby wybrać jako typ sieci sieć strukturalną, naleŜy zaznaczyć opcję infrastructure. Ten

tryb umoŜliwia łączenie się z bezprzewodowym ruterem lub punktem dostępowym. Ustawienia TX

Power, RTS Threshold* oraz Fragment Threshold* moŜna pozostawić bez zmian.

Ŝeli w sieci wykorzystywane jest szyfrowanie, to naleŜy przejść do zakładki Auth.\Encry.

(Uwierzytelnienie\Szyfrowanie) i podjąć dalsze czynności konfiguracyjne.

JeŜeli sieć nie jest szyfrowana, to aby wprowadzić zmiany, wystarczy nacisnąć przycisk

OK. Aby uaktywnić utworzony profil, naleŜy przejść do zakładki Profile, wybrać odpowiedni

profil, a następnie nacisnąć przycisk Activate (Uaktywnij).

2.2.1.2 Tryb ad hoc

Najpierw naleŜy podać nazwę profilu (Profile name), np. „PROF1”.

JeŜeli postanowią Państwo utworzyć profil metodą opisaną jako Sposób 1, to muszą

Państwo w polu SSID podać identyfikator właściwej sieci (SSID). JeŜeli zdecydowali się Państwo

na metodę opisaną jako Sposób 2, to identyfikator sieci (SSID) został pobrany automatycznie

podczas rozpoznawania sieci.

Tylko dla uŜytkowników systemu Windows 2000/XP

Aby zmniejszyć zuŜycie energii, moŜna uruchomić kartę sieciową w trybie oszczędzania

energii (PSM – Power Saving Mode) W tym trybie niektóre funkcje nie są dostępne lub są

wykonywane mniej intensywnie, jeŜeli nie są w pełni wykorzystywane. Wystarczy wybrać tryb

stałego czuwania (CAM – Constantly Awake Mode), Ŝeby urządzenie powróciło do pełnej

funkcjonalności.

Aby wybrać tryb ad hoc, naleŜy zaznaczyć opcję Ad-hoc, Ten tryb umoŜliwia łączenie się z

innymi urządzeniami klienckimi sieci WLAN, takimi jak karty USB, PCI czy CardBus. Ustawienia

TX Power, RTS Threshold* oraz Fragment Threshold* moŜna pozostawić bez zmian. NaleŜy

równieŜ podać w polu Chanel* kanał transmisyjny sieci WLAN. Na terenie Europy w paśmie 2,4

GHz dostępnych jest 13 kanałów.

JeŜeli w sieci wykorzystywane jest szyfrowanie, to naleŜy przejść do zakładki Auth.\Encry.

(Uwierzytelnienie\Szyfrowanie) i podjąć dalsze czynności konfiguracyjne.

JeŜeli sieć nie jest szyfrowana, to aby wprowadzić zmiany, wystarczy nacisnąć przycisk

OK. Aby uaktywnić utworzony profil, naleŜy przejść do zakładki Profile, wybrać odpowiedni

profil, a następnie nacisnąć przycisk Activate (Uaktywnij).

* Opcje te nie są dostępne w systemie Windows Vista

2.2.2 Konfiguracja szyfrowania w sieci bezprzewodowej

Najpierw powinniśmy poznać kilka podstawowych terminów. W kolejnym podrozdziale

omówimy pojęcia, których będziemy uŜywać:

Uwierzytelnienie: Uwierzytelnienie to proces polegający np. na ustaleniu toŜsamości osoby na

podstawie pewnych danych. W procesie tym moŜna wykorzystać odciski palców, hasło lub dowolne

inne potwierdzenie uprawnień do korzystania z urządzenia czy wejścia do danego pomieszczenia.

Szyfrowanie: Szyfrowanie to proces, polegający na przekształceniu informacji w postaci tekstowej

na tekst kodowany za pomocą pewnej procedury szyfrującej (algorytmu). W trakcie tej czynności

moŜna korzystać z jednego lub kilku kodów. NaleŜy tu wspomnieć o tym, Ŝe poszczególne

procedury szyfrujące udostępniają jedną lub kilka metod sprawdzania uprawnień.

Prosimy przej

ść do zakładki Auth.\Entry.

Urządzenie oddawane do Państwa rąk moŜe korzystać z następujących metod szyfrowania:

64- lub 128-bitowe szyfrowanie metodą WEP oraz szyfrowanie WPA i WPA2

Uwaga!!! Przy domyślnych ustawieniach szyfrowanie nie jest włączone. Jednak ze

względów bezpieczeństwa zalecamy włączenie szyfrowania na stałe.

2.2.2.1 Szyfrowanie WEP

WEP (ang. Wired Equivalent Privacy) to standardowy algorytm szyfrujący przeznaczony

dla sieci bezprzewodowych. UmoŜliwia kontrolowanie dostępu do sieci, a jednocześnie czuwa nad

poprawnością przesyłanych danych. Powszechnie uwaŜa się, Ŝe ta metoda, ze względu na liczne

słabości, nie jest wystarczająco skuteczna.

JeŜeli chcą Państwo korzystać z metody WEP, to naleŜy zaznaczyć w sekcji Encryption

(Szyfrowanie) opcję WEP.

W trybie WEP dostępne są dwa sposoby uwierzytelnienia.

NaleŜy wybrać opcję Open (Otwarty), jeŜeli do sieci bezprzewodowej mają mieć dostęp

wszyscy uŜytkownicy. Od teraz Ŝadne uwierzytelnienie nie będzie potrzebne.

NaleŜy wybrać opcję Shared (Wspólny), jeŜeli dla uwierzytelnienia ma być stosowany

protokół Challenge-Response (Wyzwanie-odpowiedź). W tej metodzie do uwierzytelnienia

uŜywany jest wspólny klucz. Wszyscy uŜytkownicy sieci bezprzewodowej muszą go znać.

Przy wyborze szyfrowania WEP pozostałe opcje uwierzytelnienia nie mają znaczenia.

W tym momencie mogą Państwo wpisać w dolnej części okna cztery sekwencje kodujące (w

systemie Windows Vista tylko klucz). Wybrany kod będzie stosowany stale. Dostępne jest

szyfrowanie przy uŜyciu klucza 64- i 129-bitowego, przy czym bezpieczniejsze jest szyfrowanie

128-bitowe. Najpierw naleŜy określić, czy kod będzie się składał z liczb w systemie szesnastkowym

(znaki od 0 do 9 i od a do f) czy ze znaków ASCII (moŜna wówczas korzystać z dowolnych

znaków). Od tej opcji oraz od długości klucza (64 albo 128 bitów) zaleŜy długość kodu, jaki naleŜy

wprowadzić.

64-bitowy klucz WEP wymaga 5 znaków ASCII

64-bitowy klucz WEP w systemie szesnastkowym wymaga 10 znaków

128-bitowy klucz WEP wymaga 13 znaków ASCII

128-bitowy klucz WEP w systemie szesnastkowym wymaga 26 znaków

Przykłady: 64 bity w systemie szesnastkowym (10 znaków) = 231074a6ef

64 bity (5 znaków ASCII) = j31n.

128 bitów w systemie szesnastkowym (26 znaków) = 231074a6b9773ce43f91a5bef3

128 bitów (13 znaków ASCII) = urlaub2006.+0

2.2.2.2 Szyfrowanie WPA/WPA2

WPA (ang. WiFi Protected Access) jest metodą szyfrowania przeznaczoną dla sieci WLAN.

Standard ten wykorzystuje architekturę WEP, jednak oferuje dodatkowe zabezpieczenia dzięki

zastosowaniu dynamicznych kodów opartych na protokole TKIP (ang. Temporal Key Integrity

Protocol), który wymusza dynamiczne generowanie kluczy, oraz na mechanizmie kluczy

współdzielonych (PSK – Pre-Shared Keys) i rozszerzalnym protokole uwierzytelnienia (EAP –

Exstensible Authentication Protocol), stosowanych w procesie uwierzytelnienia uŜytkownika.

Jednak do zastosowania tego mechanizmu ochrony w sieci potrzebny jest serwer z usługą RADIUS

(ang. Remote Authentication Dial In User Service). Standard WPA2 stanowi rozwinięcie WPA, w

którym stosuje się inny algorytm szyfrujący – EAS (ang. Advanced Encryption Standard).

WPA oferuje dwa typy uwierzytelnienia – albo za pomocą kluczy współdzielonych, albo

przy uŜyciu specjalnych protokołów uwierzytelnienia, które w zasadzie są pewnymi wariantami

metody EAP. Serwer zapewniający uwierzytelnienie (serwer RADIUS) potrzebny jest do

zastosowania drugiej metody uwierzytelnienia, z której rzadko korzysta się w sieciach prywatnych.

Informacji potrzebnych do skonfigurowania połączenia z siecią opartego na tej metodzie moŜe

udzielić administrator.

Metoda kluczy współdzielonych jest popularniejsza i zapewnia wysoki poziom

bezpieczeństwa.

W celu ustawienia metody szyfrowania WPA naleŜy zaznaczyć w sekcji Authentication

type (Typ uwierzytelnienia) opcję WPA-PSK, a w sekcji Encryption (Szyfrowanie) opcję TKIP.

Teraz wystarczy wpisać odpowiedni kod w polu WPA preshared key (Współdzielony klucz

WPA).

Wprowadzony kod musi być dokładnie taki sam, jak kod stosowany w całej sieci. Musi

mieć minimum 8, a maksimum 63 dowolne znaki ASCII. MoŜna wpisać litery (od A do Z), cyfry i

znaki interpunkcyjne. Wpisując kod w systemie szesnastkowym – w którym dozwolone jest jedynie

uŜycie znaków alfanumerycznych z przedziałów 0–9 i a–f – moŜna wprowadzić do 64 znaków.

JeŜeli nie znają Państwo odpowiedniego kodu, to mogą go Państwo znaleźć w ruterze lub punkcie

dostępowym, albo uzyskać go od osoby odpowiadającej za te urządzenia. Teraz wystarczy zapisać

te ustawienia i nacisnąć przycisk OK.

W celu ustawienia metody szyfrowania WPA2 naleŜy zaznaczyć w sekcji Authentication

type (Typ uwierzytelnienia) opcję WPA2-PSK, a w sekcji Encryption (Szyfrowanie) opcję AES.

Teraz wystarczy wprowadzić odpowiedni kod w polu WPA preshared key (Współdzielony klucz

WPA).

Wprowadzony kod musi być dokładnie taki sam, jak kod stosowany w całej sieci. Musi

mieć minimum 8, a maksimum 63 dowolne znaki ASCII. MoŜna wpisywać litery (od A do Z), cyfry

i znaki interpunkcyjne. Wpisuj

ąc kod w systemie szesnastkowym – w którym dozwolone jest

jedynie uŜycie znaków alfanumerycznych z przedziałów 0–9 i a–f – moŜna wprowadzić do 64

znaków. JeŜeli nie znają Państwo odpowiedniego kodu, to mogą go Państwo znaleźć w ruterze lub

punkcie dostępowym, albo uzyskać go od osoby odpowiadającej za te urządzenia.

Teraz wystarczy zapisać ustawienia i nacisnąć przycisk OK. Aby uaktywnić utworzony

profil, wystarczy przejść do zakładki Profiles, wybrać odpowiedni profil i nacisnąć przycisk

Activate.

3. Konfiguracja komputera i systemu operacyjnego

(Windows)

Po pomyślnym zainstalowaniu karty sieciowej trzeba jeszcze zainstalować lub

skonfigurować właściwy protokół. Protokół ten zarządza wymianą danych między komputerem a

siecią. Najpopularniejszym protokołem jest TCP/IP (ang. Transmission Control Protocol / Internet

Protocol). W ramach tego protokołu kaŜdy komputer musi otrzymać unikalny adres. Automatyczne

przyznawanie adresów jest moŜliwe tylko wówczas, gdy w sieci istnieje serwer DHCP (Dynamic

Host Configuration Protocol – protokół dynamicznego konfigurowania węzłów), moŜe to być na

przykład ruter lub punkt dostępowy. JeŜeli posiadają Państwo jedno z tych urządzeń i została na

nim uruchomiona usługa DHCP, to powinni Państwo w ustawieniach pozostawić zaznaczoną opcję

Automatycznie uzyskaj adres IP (Get automatically).

Aby sprawdzić ustawienia w komputerze naleŜy wykonać następujące czynności.

Wybrać odpowiednią pozycję z menu Start:

Start -> Ustawienia -> Panel sterowania -> Połączenia sieciowe

(Start -> Settings -> Control panel -> Network connections)

Wybrać połączenie (kartę sieciową), za pomocą którego komputer łączy się z ruterem – na

przykład Połączenie LAN. Po wybraniu prawym klawiszem myszy właściwego połączenia, po

wybraniu zakładki Właściwości (Properties) pojawi się okno widoczne na rysunku.

Teraz naleŜy wybrać z listy Protokół TCP/IP (Internet Protocol (TCP/IP)), a następnie

przejść do zakładki Właściwości.

JeŜeli w Państwa sieci znajduje się serwer DHCP, naleŜy zaznaczyć opcje Automatycznie

uzyskaj adres IP (Obtain an IP address automatically) i Automatycznie uzyskaj adres DNS

(Obtain DNS server address automatically). Teraz wystarczy zatwierdzić zmiany, naciskając

przycisk OK, i jeszcze raz nacisnąć przycisk OK w kolejnym oknie.

Teraz komputer został skonfigurowany w taki sposób, Ŝe ruter automatycznie przyznaje mu

adres IP.

JeŜeli nie posiadają Państwo urządzenia z usługą DHCP, to muszą Państwo ręcznie nadać

komputerowi adres IP. PoniŜej przedstawiamy przykład prostej konfiguracji z adresem IP nadanym

ręcznie. Dla sieci lokalnych istnieją specjalne przedziały adresów, które nie są widoczne w sieci

zewnętrznej. Mogą Państwo na przykład nadać adresy z przedziału od 192.168.1.1 do

192.168.1.254. Pierwszy komputer w sieci mógłby otrzymać adres 192.168.1.1, drugi –

192.168.1.2, trzeci – 192.168.1.3, itd.

NaleŜy wybrać opcję Podaj adres IP (Use the following IP address), a następnie podać

adres IP zgodnie z powyŜszym przykładem.

Pierwszy komputer = Adres IP (IP address) 192.168.1.1 Maska podsieci (Subnet mask)

255.255.255.0

Drugi komputer = Adres IP (IP address) 192.168.1.2 Maska podsieci (Subnet mask) 255.255.255.0

Następnie zatwierdzić wprowadzone ustawienia, naciskając przycisk OK.

4. Odinstalowywanie sterownika i programu

konfiguracyjnego w systemie Windows

Przed odinstalowaniem sterownika i programu konfiguracyjnego naleŜy zamknąć wszystkie

otwarte dokumenty i wszystkie uruchomione aplikacje.

Następnie wybrać z menu Start:

Start -> Ustawienia -> Panel sterowania -> Dodaj/usuń programy

(Start -> Settings -> Control panel -> Software)

Aby odinstalować oprogramowanie dla karty, naleŜy wybrać Hama Wireless Network

Adapter, a następnie nacisnąć Usuń (Remove). Gdy pojawi się kolejne pytanie, nacisnąć Tak

(Yes). Teraz wyjąć kartę WLAN i nacisnąć Zakończ (Finish), aby ponownie uruchomić komputer.

5. Instalacja sterownika i programu konfiguracyjnego w

systemie MAC OS X

Przed rozpoczęciem instalacji prosimy zapisać wszelkie otwarte dokumenty i zamknąć

wszystkie uruchomione programy. Aby sterownik zainstalował się poprawnie naleŜy równieŜ

sprawdzić, czy dysponują Państwo uprawnieniami administratora.

Następnie podłączyć urządzenie Hama WLAN USB do wolnego portu USB 2.0. Teraz

uruchomić komputer Apple. Po zakończeniu ładowania się systemu, gdy na pulpicie pojawią się juŜ

wszystkie ikony, włoŜyć dysk CD-ROM dostarczony w komplecie do napędu CD-ROM. Na

pulpicie pojawi się ikona reprezentująca dysk CD-ROM. Teraz wystarczy dwukrotnie kliknąć na tej

ikonie, a następnie wybrać w oknie Findera katalog ze sterownikiem dla Macintosha – MAC. W

folderze znajduje się plik z rozszerzeniem „.dmg”, który jest potrzebny do zainstalowania

oprogramowania obsługującego urządzenie. Teraz naleŜy uaktywnić archiwum „.dmg”,

dwukrotnie klikając na tym pliku.

Po jego uaktywnieniu naleŜy wybrać katalog odpowiedni dla zainstalowanej na komputerze

wersji systemu MAC OS X (dla systemu w wersji 10.5x naleŜy wybrać sterownik dla systemu

MAC OS X 10.4x), a następnie, dwukrotnie naciskając klawisz myszy, wybrać plik z

rozszerzeniem „.pkg”. Teraz rozpocznie się instalacja.

NaleŜy wybrać dysk, na którym ma zostać zainstalowany sterownik i program

konfiguracyjny. Potem ponownie uruchomić system.

6. Konfiguracja komputera i systemu operacyjnego (MAC

OS X)

Po zainstalowaniu sterownika naleŜy skonfigurować sieć, uwzględniając nową sytuację. Aby

to uczynić, naleŜy wykonać następujące czynności.

Wybrać ikonę jabłuszka z górnego paska menu, a następnie wybrać pozycję Otoczenie

(Environment).

Potem wybrać pozycję Sieć (Network). Otworzy się okno przedstawione na rysunku obok.

Aby zamknąć okno informacyjne, nacisnąć przycisk OK.

Uwaga: JeŜeli okienko z komunikatem się nie pojawi, oznacza to, Ŝe Państwa komputer nie

rozpoznał karty Hama WLAN USB Stick. W takiej sytuacji prosimy ponownie sprawdzić, czy

urządzenie zostało prawidłowo podłączone do portu USB 2.0 oraz Ŝe interfejs USB 2.0 został

poprawnie skonfigurowany w systemie.

Po rozpoznaniu karty Hama WLAN USB Stick pojawi się okno widoczne na rysunku obok.

Teraz w sekcji Otoczenie (Environment) naleŜy wybrać opcję Nowe otoczenie... (New

Environment...).

Nadać nowemu otoczeniu nazwę, np. WLAN, i nacisnąć przycisk OK.

W oknie Sieć ponownie wybrać z menu pozycję Otoczenie, a następnie wybrać nowe

otoczenie – w naszym przykładzie WLAN – które zostało juŜ zaznaczone. Potem naleŜy wybrać w

oknie Sieć pozycję PokaŜ/Wyświetl (Show/Display) i przejść do opcji Ustawienia sieci (Network

configurations).

Uwaga: Sposób wybierania połączenie moŜe być bardzo róŜny w róŜnych modelach komputera

Macintosh, w zaleŜności od moŜliwości, jakie one oferują.

W naszym przypadku naleŜy odznaczyć wszystkie pozycje poza połączeniem sieciowy typu

Ethernet (en2), a następnie nacisnąć przycisk Uaktywnij (Activate).

W ten sposób konfiguracja urządzenia w systemie operacyjnym została zakończona.

7. Program konfiguracyjny – opis i sposób pracy z

programem w systemie MAC OS X

PoniewaŜ karta Hama WLAN USB Stick nie jest produktem oficjalnie wspieranym przez

platformę Apple Airport, nie mogą Państwo skorzystać z systemowego oprogramowania Airport. Z

tego powodu, aby skonfigurować kartę Hama WLAN USB Stick, naleŜy uruchomić specjalny

program uŜytkowy dołączony do tego urządzenia. Prosimy otworzyć Finder i wybrać dysk, na

którym zainstalowali Państwo sterownik oraz program konfiguracyjny. Program domyślnie znajduje

się w katalogu Programs. Wystarczy dwukrotnie kliknąć na ikonie programu USB Wireless Utility.

Pojawi się okno widoczne na rysunku obok.

W oknie widoczne są wszystkie dostępne sieci bezprzewodowe.

Dla kaŜdej sieci wyświetlane są następujące informacje: identyfikator SSID – słuŜący do

identyfikacji urządzeń bezprzewodowych w danej sieci bezprzewodowej, adres sieciowy (MAC)

rutera (BSSID), moc sygnału (signal), algorytm szyfrujący (encryption), metoda uwierzytelnienia

(authentication) i typ sieci (network type).

W dolnej cz

ęści okna widać stan połączenia (Connected/Disconnected –

Połączony/Rozłączony). Aby ponownie wyszukać dostępne sieci, wystarczy nacisnąć przycisk

RESCAN.

7.1 Szybka konfiguracja

Najpierw wybrać właściwą sieć WLAN, zaznaczając odpowiednią pozycję na liście.

Wybrana sieć zostanie podświetlona na niebiesko. Teraz naleŜy nacisnąć przycisk Połącz

(Connect).

W ten sposób połączą się Państwo z siecią, pod warunkiem Ŝe wybrana sieć nie jest

szyfrowana, a jej sygnał jest wystarczająco silny. W programie fakt uzyskania połączenia

zaznaczany jest pojawieniem się zielonej ikony; w oknie stanu pojawia się komunikat Connect.

JeŜeli uaktywnili Państwo opcję szyfrowania, to zostaną Państwo poproszeni o kod. NaleŜy

go wpisać w odpowiednim polu.

Tutaj moŜna wpisać dane wymagane przez algorytm szyfrowania. Muszą być one takie

same jak w ruterze czy punkcie dostępowym. Zazwyczaj typ uwierzytelnienia oraz metoda

szyfrowania są juŜ określone zgodnie z parametrami wybranej sieci. Prosimy teraz wpisać kod,

który musi być taki sam jak kod, którego uŜywa ruter lub punkt dostępowy. Po wprowadzeniu

odpowiednich wpisów naleŜy nacisnąć przycisk OK.

JeŜeli nie znają Państwo tego kodu, prosimy skontaktować się z osobami odpowiadającymi

za konfigurację rutera lub punktu dostępowego. Szczegółowe informacje na temat konfiguracji

szyfrowania znajdą Państwo na stronie Błąd! Nie zdefiniowano zakładki., w podrozdziale Błąd!

Nie moŜna odnaleźć źródła odwołania..

Aby uzyskać bliŜsze informacje na temat trybu połączenia, wystarczy przejść do zakładki

Link status (Stan połączenia). W zakładce tej wyświetlane są informacje takie jak jakość

połączenia (Link quality) oraz moc sygnału (Signal strength).

7.2 Szczegółowy opis czynności konfiguracyjnych

W trakcie konfiguracji karty USB warto utworzyć profil. Profile słuŜą do zapisywania

róŜnego rodzaju ustawień związanych z połączeniem pod podaną nazwą. JeŜeli na przykład

chcieliby Państwo łączyć się z róŜnymi sieciami bezprzewodowymi, to mogą Państwo zapisać

ustawienia dla poszczególnych sieci w profilach i dzięki temu łatwo i szybko zmieniać konfigurację

połączenia.

7.2.1 Tworzenie nowego profilu

Aby utworzyć profil (Profile), naleŜy znać następujące dane:

• SSID (Identyfikator sieci): nazwa sieci, z którą chce się połączyć.

• Metoda szyfrowania, z której korzysta dana sieć.

• Typ Sieci (rodzaj sieci – sieć strukturalna lub ad hoc)

Najpierw naleŜy uruchomić program Wireless Utility. Po przejściu do zakładki Site survey

(Przegląd sieci) moŜna wybrać właściwą sieć, a następnie otworzyć odpowiednie okno dodawania

profilu, naciskając przycisk ADD PROFILE (Dodaj profil) lub otworzyć zakładkę Profile i

otworzyć okno dodawania profilu, naciskając przycisk ADD (Dodaj).

Teraz nale

Ŝy wpisać nazwę profilu (Profile name). W polu SSID z listy dostępnych sieci

wybieramy sieć, z którą chcemy się połączyć.

Aby zmniejszyć zuŜycie energii, moŜna uruchomić kartę sieciową USB w trybie

oszczędzania energii (PSM – Power Saving Mode) W tym trybie niektóre funkcje nie są dostępne

lub są wykonywane mniej intensywnie, jeŜeli nie są w pełni wykorzystywane. Wystarczy wybrać

tryb stałego czuwania (CAM – Constantly Awake Mode), aby urządzenie powróciło do pełnej

funkcjonalności.

Karta Hama WLAN USB Stick umoŜliwia pracę w dwóch typach sieci. Aby wybrać jako

typ sieci sieć strukturalną, naleŜy zaznaczyć opcję infrastructure. Ten tryb umoŜliwia łączenie się

z bezprzewodowym ruterem lub punktem dostępowym. Ustawienia TX Power, RTS Threshold

oraz Fragment Threshold moŜna pozostawić bez zmian.

JeŜeli chcą Państwo połączyć się z innym bezprzewodowym urządzeniem klienckim bez

pośrednictwa rutera czy punktu dostępowego, prosimy wybrać typ 802.11 Ad-hoc.

Ustawienia TX Power, RTS Threshold oraz Fragment Threshold moŜna pozostawić bez

zmian.

7.2.2 Konfiguracja szyfrowania w sieci bezprzewodowej

Najpierw powinniśmy poznać kilka podstawowych terminów. W kolejnym podrozdziale

omówimy pojęcia, których będziemy uŜywać:

Uwierzytelnienie: Uwierzytelnienie to proces polegający np. na ustaleniu toŜsamości osoby na

podstawie pewnych danych. W procesie tym moŜna wykorzystać odciski palców, hasło lub dowolne

inne potwierdzenie uprawnień do korzystania z urządzenia czy wejścia do danego pomieszczenia.

Szyfrowanie: Szyfrowanie to proces, polegający na przekształceniu informacji w postaci tekstowej

na tekst kodowany za pomocą pewnej procedury szyfrującej (algorytmu). W trakcie tej czynności

moŜna korzystać z jednego lub kilku kodów. NaleŜy tu wspomnieć o tym, Ŝe poszczególne

procedury szyfrujące udostępniają jedną lub kilka metod sprawdzania uprawnień.

Prosimy przejść do zakładki Advanced (Ustawienia dodatkowe).

W sieci bezprzewodowej moŜna ustawić standard, z którego korzysta sieć. Ustawienia

zaleŜą od trybu pracy pozostałych urządzeń znajdujących się w sieci. MoŜna wybrać tryb 802.11 B

only (tylko standard 802.11 B) – szybkość 11 Mb/s, wówczas urządzenie pracuje tylko w tym

standardzie; albo tryb 802.11 B/G mixed (połączony tryb 802.11 B i 802.11 G), zapewniający

szybkość do 54 Mb/s. Wówczas moŜliwa jest praca urządzenia w obu standardach. JeŜeli nie

wiedzą Państwo, jakie standardy są wspierane przez urządzenia, z których Państwo korzystają, to

powinni Państwo wybrać tryb łączony (802.11 B/G mixed). Pozostałe opcje naleŜy ustawić w

sposób przedstawiony na rysunku obok.

W celu zatwierdzenia wprowadzonych ustawień nacisnąć przycisk Zastosuj (Apply).

Urz

ądzenie oddawane do Państwa rąk moŜe korzystać z następujących metod szyfrowania:

64- lub 128-bitowe szyfrowanie metodą WEP oraz szyfrowanie WPA

Uwaga!!! Przy domyślnych ustawieniach szyfrowanie nie jest włączone. Jednak ze

względów bezpieczeństwa zalecamy włączenie szyfrowania na stałe.

7.2.2.1 Szyfrowanie WEP

WEP (ang. Wired Equivalent Privacy) to standardowy algorytm szyfrujący przeznaczony

dla sieci bezprzewodowych. UmoŜliwia kontrolowanie dostępu do sieci, a jednocześnie czuwa nad

poprawnością przesyłanych danych. Powszechnie uwaŜa się, Ŝe ta metoda, ze względu na liczne

słabości, nie jest wystarczająco skuteczna.

JeŜeli chcą Państwo korzystać z metody WEP, to naleŜy wprowadzić lub odpowiednio

zmodyfikować następujące ustawienia:

W trybie WEP dostępne są dwa sposoby uwierzytelnienia (Authentication type).

NaleŜy wybrać opcję Open (Otwarty), jeŜeli do sieci bezprzewodowej mają mieć dostęp

wszyscy uŜytkownicy. Od teraz Ŝadne uwierzytelnienie nie będzie potrzebne.

NaleŜy wybrać opcję Shared (Wspólny), jeŜeli dla uwierzytelnienia ma być stosowany

protokół Challenge-Response (Wyzwanie-odpowiedź). W tej metodzie do uwierzytelnienia

uŜywany jest wspólny klucz. Wszyscy uŜytkownicy sieci bezprzewodowej muszą go znać.

Przy wyborze szyfrowania WEP pozostałe opcje uwierzytelnienia nie mają znaczenia.

W tym momencie mogą Państwo wpisać w dolnej części okna cztery sekwencje kodujące.

Wybrany kod będzie stosowany stale. Dostępne jest szyfrowanie przy uŜyciu klucza 64- i 129-

bitowego, przy czym bezpieczniejsze jest szyfrowanie 128-bitowe. Najpierw naleŜy określić, czy

kod będzie się składał z liczb w systemie szesnastkowym (znaki od 0 do 9 i od a do f) czy ze

znaków ASCII (moŜna wówczas korzystać z dowolnych znaków). Od tej opcji oraz od długości

klucza (64 albo 128 bitów) zaleŜy długość kodu, jaki naleŜy wprowadzić.

64-bitowy klucz WEP wymaga 5 znaków ASCII

64-bitowy klucz WEP w systemie szesnastkowym wymaga 10 znaków

128-bitowy klucz WEP wymaga 13 znaków ASCII

128-bitowy klucz WEP w systemie szesnastkowym wymaga 26 znaków

Przykłady: 64 bity w systemie szesnastkowym (10 znaków) = 231074a6ef

64 bity (5 znaków ASCII) = j31n.

128 bitów w systemie szesnastkowym (26 znaków) = 231074a6b9773ce43f91a5bef3

128 bitów (13 znaków ASCII) = urlaub2006.+0

7.2.2.2 Szyfrowanie WPA

WPA (ang. WiFi Protected Access) jest metod

ą szyfrowania przeznaczoną dla sieci WLAN.

Standard ten wykorzystuje architekturę WEP, jednak oferuje dodatkowe zabezpieczenia dzięki

zastosowaniu dynamicznych kodów opartych na protokole TKIP (ang. Temporal Key Integrity

Protocol), który wymusza dynamiczne generowanie kluczy, oraz na mechanizmie kluczy

współdzielonych (PSK – Pre-Shared Keys) i rozszerzalnym protokole uwierzytelnienia (EAP –

Extensible Authentication Protocol), stosowanych w procesie uwierzytelnienia uŜytkownika.